(Arab., venkelhoogte) is de naam van een ruïneheuvel aan de kust van de Middellandse Zee in Syrië tegenover Cyprus. De plaats verwierf vermaardheid doordat hier sinds 1929 opgravingen werden verricht door een Franse expeditie onder leiding van Schaeffer.
Er werd een groot aantal beschavingslagen blootgelegd, die duidelijke sporen van bewoning toonden van het neolithicum af tot ca. 1200 v. Chr. toe.
Bijzondere aandacht is besteed aan de periode tussen 1500 en 1200 v. Chr.
Uit de schriftelijke documenten bleek, dat men het oude Oegarit blootlegde. Deze naam was reeds uit de El Amarna-brieven bekend.Men vond inscripties in het Soemerisch, het Akkadisch, het Egyptisch en het Choerrietisch, maar bovendien een 50-tal teksten in een onbekend alphabetisch spijkerschrift, dat reeds in 1930 werd geïdentificeerd. Het bleek een taal die sterk verwant is aan het Hebreeuws. De teksten zijn in hoofdzaak van godsdienstige aard en leren ons de mythische voorstellingen en het pantheon der Phoeniciërs kennen. Zowel door verschil als door overeenkomst zijn deze teksten van groot belang gebleken voor de studie van het O.T. Er werd echter bovendien een diplomatiek en economisch archief ontdekt, dat licht werpt op de inrichting van deze Phoenicische stadstaat. M.
A. B.
