(Hebr.: maleaki, mijn gezondene) is de naam waarmee men het laatste boek in de serie der kleine profeten aanduidt. In dat boek komt in 3 1i de uitdrukking maleaki (mijn gezondene) voor.
Men vatte dit op als de eigennaam van de gezant en later als de naam van de schrijver van deze profetieën; de Septuagint kent Malachias echter nog niet als eigennaam. De meeste exegeten zijn van mening, dat de schrijver van het zgn. boek Malachias niet de naam van Malachias droeg, maar dat wij met een anonymus te doen hebben uit de 1ste helft der 5de eeuw v.
Chr., ná Aggeüs en Zacharias, doch vóór het herstel onder Esdras en Nehemias. Het boek is opgebouwd uit zes dialogen tussen Jahweh en de profeet, waarin de eschatologie een grote rol speelt, en de nalatigheid van de priesters samen met het godsdienstige en zedelijke verval van het volk gelaakt wordt.
De tekst van 1 : 11-14, die om zijn voor dit boek uit de toon vallende universaliteit wel eens door sommigen als niet behorend tot het oorspronkelijke geschrift wordt beschouwd, speelt een voorname rol in de katholieke, dogmatische beschouwingen over de H. Mis. j. v. D.
