Charles Martial (1825-1892), Frans kardinaal, aanvankelijk professor in de Kerkgeschiedenis aan de Sorbonne en daarna achtereenvolgens bisschop van Nancy en van Algiers, stichtte voor de bekering van Noord-Afrika in 1868 de Sociëteit der Missionarissen van Afrika (Witte Paters) en in 1869 de Congregatie van de Witte Zusters en Broeders. Als apostolisch delegaat opende hij te Jerusalem in 1878 het Sint Anna Seminarie voor de Grieks-Melchietische ritus.
In 1882 werd hij kardinaal en in 1884, met behoud van de zetel van Algiers, aartsbisschop van Carthago en primaat van Afrika. In zijn strijd voor de afschaffing van de slavernij reisde hij in 1888 door geheel Europa en stichtte het Oeuvre anti-esclavagiste.
Onvermoeid werker, bouwde hij kerken, kloosters, ziekenhuizen en zelfs dorpen voor Christen-Arabieren. Ook op politiek gebied was hij actief.
Bekend is de zgn. toast van Algiers in 1890, waarbij hij de Franse Katholieken aanspoorde tot verzoening met de republiek. Hij was een begaafd en slagvaardig spreker en bleef ook bekend als schrijver van herderlijke brieven en geschriften over missionering.
