of caritas, Latijnse naam voor de bovennatuurlijke Godsliefde, die tegelijk de christelijke naastenliefde omvat. In de moderne talen duidt het woord op de werken van naastenliefde, in het bijzonder op de geestelijke en lichamelijke werken van barmhartigheid.
Ook het lenigen van gewoon menselijke nood zoals armoe en ziekte (liefdadigheid) is een taak der bovennatuurlijke liefde. „Wie de goederen der wereld bezit en zijn broeder in nood ziet, maar zijn hart voor hem sluit, hoe blijft dan in hem de liefde tot God ?" (1 Jo. 3, 17). Dit sluit in dat deze noodleniging zin heeft voor de mens als geroepen tot de eeuwige zaligheid.
Eerst de bovennatuurlijke instelling maakt de hulp tot echte charitas. Het feit echter dat zij maat en wijze moet bepalen, neemt niet weg dat charitas echte noodleniging vraagt.
Dit wordt men zich thans weer bijzonder levendig bewust en men dringt daarom aan op deskundigheid (vooral sociologisch en psychologisch) en coördinatie ter verhoging van de efficiëntie.Liefdadigheid is plicht voor iedere Christen. Christus' geest en opdracht indachtig, heeft de Kerk de charitas steeds beschouwd als een belangrijk deel van haar taak. In de uitoefening hiervan mag zij door geen instantie belemmerd worden. De katholieke charitas heeft gestalte aangenomen in allerlei instellingen en organisaties.
