is het land van Palestina, dat aan Abraham en zijn nageslacht door God werd beloofd (Gen. 12 : 7). Het zal als het ware het paradijs vervangen, „overvloeien van melk en honing” en een louter geschenk Gods zijn aan diegenen van Israël, die in Hem geloven; wie niet gelooft, gaat er niet binnen (vgl.
Num. 14 : 20-38; 20 : 12). Het is Gods eigen erfdeel, dat Israël geheel ten geschenke krijgt (vgl.
Gen. 15 : 1-17), en wie er woont, leeft er veilig en beschut tegen goddeloze invloeden (1 Sam. 26 : 19). De verhalen van de verovering van het land tonen duidelijk aan, dat Israël dit land niet uit eigen krachten verwerft, maar dat het Jahweh is, die de andere volken in de hand van Israël overlevert (Jos. 8 : 1).Het beloofde land van Palestina wordt later beeld van het messiaanse rijk (Is. 54: 3, 5, 17, 60 : 21), dat geestelijke rijk, dat het erfdeel van de rechtvaardigen is (Rom. 8 : 17) en voltooid wordt in de hemel. De Christen is daarheen op weg, hij is ook op „uittocht” om het „rijk te beërven” (Eph. 5 :5) en van de „rust” van Gods land te genieten (Hebr. 4 : 1-11). J. v. D.
