(Hebr., vast en zeker, zo is het; eventueel zo zij het) kennen wij vooral als afsluitende formule van het gebed. Vanuit de joodse synagogedienst werd dit slotwoord onvertaald ook in de liturgie der Christelijke Kerk overgenomen.
Het volk zingt het Amen om zich aan te sluiten bij hetgeen door de ambtsdrager werd uitgesproken (zie reeds i Kor. 14 : 16). In deze acclamatie drukt het als volk Gods zijn recht van deelneming aan het Christus-mysterie uit.
De Ecclesia antwoordt op het goddelijke Ja, dat haar in Christus tegemoet treedt en neemt daarin Gods vaste belofte in zich op (2 Kor. I : 18).j. w.
