Runen hebben een lange geschiedenis, die teruggaat tot het oude gebruik door Germaanse en Scandinavische stammen, en zijn tot op de dag van vandaag populair als eenvoudig orakelsysteem. De stenen (of kaarten) worden geleverd in een set van 24 oude alfabetische symbolen en een instructieboek voor het werpen en raadplegen van de houten tegeltjes met symbolen.
Voorspellen met runenstenen werd vooral populair bij 20e-eeuwse neopaganisten en new age-aanhangers.
De benodigdheden voor het orakel met de runen zijn: 24 of 25 runenstenen en een werpmatje. Dat werpmatje kan ook een blad papier zijn waarop drie concentrische cirkels op worden getekend. Dit levert vier gebieden op waar de stenen kunnen terechtkomen: de binnencirkel, middencirkel, buitencirkel en de ruimte daarbuiten.
- Stenen in de kleinste cirkel betreffen spirituele zaken, meer naar buiten toe betreft het emotionele en stoffelijke zaken.
- De binnencirkel wordt "skjebne" (Noors voor Lot) genoemd.de middenring heet "buiten skjebne"de buitenring wordt traditioneel verdeeld in vier gelijke segmenten die men "Feoh", "Birca", "Ing" en "Lagu" noemt.
- Ten slotte is er nog het gebied buiten de runencirkels.
In totaal zijn er dus zeven gebieden waar de stenen kunnen landen.
Methode:
Het werpen en interpreteren is vrij eenvoudig: de vragensteller haalt negen stenen uit de hoop van 24/25, schud ze door elkaar en werpt ze op het matje.
Er wordt gelet op stenen die bij of op elkaar liggen, en welke stenen ondersteboven liggen. De runenlezer tracht de stenen in relatie tot elkaar te "lezen", alsof hij of zij er zinnen mee maakt ("wacht tot de runen spreken"). Sommige runenlezers interpreteren eerst de stenen die niet ondersteboven liggen, en draaien dan pas de andere stenen zodat die licht werpen op verborgen of toekomstige ontwikkelingen. De interpretatie is een heel subjectieve en intuïtieve aangelegendheid.
