Giovanni Boccaccio was een Italiaans schrijver. Hij werd in 1313 geboren in Parijs, en stierf in Certaldo op 21 december 1375. Het werk waarmee Boccaccio’s naam onlosmakelijk is verbonden, is de „Decamerone”.
De Decamerone werd voltooid in 1353, maar een deel ervan was waarschijnlijk al geschreven voor de „Zwarte Dood” (de pest) zijn hoogtepunt bereikte in 1348. De „Decamerone” opent met een meesterlijke beschrijving van de verschrikkingen van de pest, en we worden dan voorgesteld aan een vrolijk gezelschap van zeven dames en drie jonge mannen die samenkomen in een villa buiten Napels om de tijd te verdrijven en om te ontsnappen aan de epidemie. Elk op zijn beurt is heerser over het gezelschap voor een dag, en ze spreken af dat ieder op elke dag een verhaal moet vertellen, zodat aan het eind honderd verhalen zijn verteld. De grote charme van de „Decamerone” ligt in de rijkdom en de verscheidenheid van de avonturen, in de beschrijving van de verschillende karakters van de personages, en de nauwkeurige analyse van alle schakeringen van gevoel en passie, van de laagste tot de edelste. De stijl is nu eens Ciceroniaans, en wisselt dan naar de omgangstaal van Florence .
Van de „Decamerone” is geen handgeschreven origineel overgebleven, maar er zijn drie manuscripten, kopieën uit de veertiende eeuw. De eerste editie werd past gedrukt in 1470 in Venetië, en sindsdien zijn tal van edities verschenen. De „Decamerone” is vertaald in bijna elke Europese taal, en blijft een van de hoogtepunten van de wereldliteratuur.
