Jules Grandgagnage

Schrijver op Ensie

Gepubliceerd op 14-02-2018

Aristoteles

betekenis & definitie

Aristoteles (ca.384-322 v.Chr.) Veelzijdige Griekse filosoof, leerling van Plato. De eerste filosoof die de beoefening van de wijsbegeerte op wetenschappelijk niveau bracht. In tegenstelling tot Plato had hij wel aandacht voor de waarneembare werkelijkheid als bron van kennis. Zijn methode legde de nadruk op analyse, logica en methodologie.

Aristoteles droeg bij aan logica, metafysica, wiskunde, natuurkunde, biologie, plantkunde, ethiek, politiek, landbouw, geneeskunde, dans en theater. Hij was een leerling van Plato, wiens ideeënleer hij verwierp, en was duidelijk meer empirisch gericht dan zijn leermeester. Hij schreef maar liefst 200 verhandelingen over de meeste verscheiden onderwerpen, waarvan er slechts 31 zijn overgebleven.

Aristoteles was de eerste die de gebieden van de menselijke kennis indeelde in verschillende disciplines, zoals wiskunde, biologie en ethiek. Sommige van deze classificaties worden nog steeds gebruikt.

Hij was ook de oprichter van het Lyceum, een school gevestigd in Athene. Omdat hij vaak al wandelend in de galerijen lesgaf, werden zijn volgelingen in het Lyceum 'peripatetici' (naar het Grieks 'peripatêtikos', van het wandelen) genoemd.