Aldous Leonard Huxley (Godalming (Surrey), 26 juli 1894 - Los Angeles, 22 november 1963) was een Engels-Amerikaanse romanschrijver en essayist. Aldous was de kleinzoon van de Engelse evolutiebioloog Thomas Huxley. Hij studeerde in Oxford, woonde in Italië in de jaren 1920, en verhuisde naar Californië in 1937. Tot zijn bekendste werken behoren de romans 'Antic Hay' (1923) en 'Brave New World' (1932).
Aldous Huxleys reputatie werd gevestigd met zijn satirische romans 'Crome Yellow' en 'Antic Hay'. Zijn bekendste werk is 'Brave New World', waarin hij waarschuwt voor de gevaren van ontmenselijking in een wetenschappelijk tijdperk. Huxley experimenteerde met drugs en schreef twee non-fictieboeken die gebaseerd waren op zijn ervaringen met mescaline (dat hij onder toezicht nam): 'Doors of Perception' (1954) en 'Heaven and Hell' (1956). Op zijn sterfbed nam Aldous twee doses LSD in.
Huxley schreef 47 boeken in zijn lange carrière als schrijver. De Engelse criticus Anthony Burgess zei dat hij de roman 'voorzag van een brein'. Andere critici merkten op dat hij een betere essayist dan romanschrijver was omdat hij meer aandacht schonk aan zijn ideeën dan aan plot en personages.
ROMANS
Crome Yellow (1921, vertaald als Gasten op Crome)
Antic Hay (1923)
Those Barren Leaves (1925)
Point Counter Point (1928)
Brave New World (1932, in de Nederlandse vertaling: Heerlijke nieuwe wereld, was oorspronkelijk in 1934 vertaald als Het somaparadijs)
Eyeless in Gaza (1936, vertaald als De wateren werden stil)
After Many a Summer (1939, vertaald als Na vele zomers)
Time Must Have a Stop (1944, vertaald als De tijd loopt zelf ten eind)
Ape and Essence (1948, vertaald als Het rijk van Belial)
The Devils of Loudun (1952, vertaald als De duivels van Loudun)
The Genius and the Goddess (1955, vertaald als Het genie en de godin)
Island (1962, vertaald als Eiland)
