(ron'de:l) o. (rondelen; -tje) [< rond]
1. ronde sterkte bij oude vestingen.
2. [heeft zich ontwikkeld uit een reilied, gezongen bij de rondedans]
a. kort gedicht van dertien vijfvoetige jambische regels, lopende over slechts twee rijmklanken en waarvan de beginregel in het midden en aan het eind (in de zevende en dertiende regel) terugkeert.
b. rederijkersgedicht van 8 regels, waarvan 1, 4 en 7 gelijk zijn.
