naïef

betekenis & definitie

(na'i:f) bn. en bw. (naïever, -st) [Fr. < natif, aangeboren]

1. ongemaakt, kunsteloos: een nog kind; iets -s zeggen: vertrouwen. Syn. ➝ argeloos.
2. onnozel: jongen, wat ben je nog -! een antwoord; een naïeve bekentenis; denken, doen.