(me'mo:ri) v. (-s) [Fr. < Lat. memoria]
I. Eig. herinnering, heugenis : iets tot achterlaten; pro, voor -, om het niet te vergeten.
II. Metn. 1. geschreven stuk ter herinnering met verklaring, uitleg enz. : van toelichting van een wetsvoorstel; van aangifte voor het recht van successie; van antwoord, antwoord van de regering op het voorlopig verslag over een wetsontwerp, vanwege de Tweede Kamer.
2. herinneringsvermogen, geheugen : iemand zonder -. Gez. een als een ijzeren pot, een sterke memorie; kort van zijn, niet lang onthouden; op iemands drinken, ten tweeden male drinken op iemand die vergeten heeft bescheid te doen.
