('lucht) v. (-en) lucht verschijnsel waarbij ver verwijderde voorwerpen o. a. als in het water weerspiegeld waargenomen worden. Syn. fata morgana.
Enc. De luchtspiegeling b. v. in de woestijn is te verklaren door een totale terugkaatsing.
Wanneer namelijk de onderste luchtlagen sterk verhit worden, zijn ze minder dicht en bijgevolg minder sterk lichtbrekend dan de hogere luchtlagen. Zo zal een van de palmboom P uitgaande lichtstraal de weg P Q B volgen, en na totale terugkaatsing, langs S in het oog O terechtkomen. Het oog O ziet dan een omgekeerd beeld (P1) van de palmboom beneden de werkelijke palmboom P, alsof deze op een watervlak was teruggekaatst. De toeschouwer meent dan een watervlak te zien dat echter dadelijk wegtrekt zodra hij naderbij komt. Dergelijke verschijnselen komen op zee als zeegezichten voor. Ook in koude streken heeft men omgekeerd luchtspiegelingen in de dampkring waargenomen. Zo gebeurt het wel eens dat men te Medemblik, Stavoren in de lucht ziet zweven.
