(’kristən) v. (-en) vervolging der kristenen in het Romeinse Rijk, van Nero (54-68) tot aan het Edikt van Milaan (313).
Enc. Men telt gewoonlijk tien kristenvervolgingen genoemd naar de keizers :
1) Nero, 2) Domitianus, 3) Trajanus, 4) Marcus Aurelius, 5) Septimius Severus, 6) Maximinus Thrax,
7) Decius, 8) Valerianus, 9) Aurelianus en 10) de hevigste, onder Diocletianus.
