irritabiliteit

betekenis & definitie

(irritabili'teit) v. prikkelbaarheid, lichtgeraaktheid.

irritatie (irri'ta:si) v. (-s)

I. Eig.
1. Algm. het → irriteren, prikkeling.
2. Geneest, branderigheid.

II. Metf. lichtgeraaktheid, verbittering.