(ho:chst)
1. o. hoogst gelegen plaats, uiterst bereikbare punt inz. in Gez. op zijn of het -, in het uiterste, minst aannemelijke geval of volgens de ruimste rekening; op zijn -(e) zijn, het hoogste punt, de uiterste grens, de hevigste graad bereikt hebben; ten -e, ten zeerste, zeer grotelijks of in het uiterste, minst aannemelijke geval of volgens de ruimste rekening.
2. bw. in de hoogste mate, zeer: -belangrijk ; -nadelig.
