bunker

betekenis & definitie

(‘bunkər) m. (—s) bergplaats nl.

1. voor steenkolen in een stoomschip.
2. Krijgsw. sterke, veelal uit gewapend beton opgetrokken verdedigingsruimte onder en boven de

grond : de -s zijn in de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) in gebruik gekomen.