breedsprakig

betekenis & definitie

(bre:t'spra:kәch) bn. en bw. (-er, -st) met een brede omhaal van woorden (geschiedend) : zijn; een verhaal; een -e stijl. Syn. breedvoerig, langdradig, omhalig, omslachtig, omstandig, uitvoerig, wijdlopig.

Tgst. → beknopt.