Joost Nijsen

Oprichter van Uitgeverij Podium

Gepubliceerd op 13-06-2017

Auteursfoto

betekenis & definitie

Schrijvers laten zich vaak vastleggen met een peinzende, filosofische blik, de kin steunend op een paar vingers. ‘Ik ben een schrijver die veel nadenkt en zich eigenlijk liever niet laat afleiden door zoiets oppervlakkigs als een fotosessie’, stralen die foto’s uit, waarvan er alleen al in ons land scheepsladingen gemaakt zijn door een handvol erkende specialisten op dit terrein, door uitgevers vervolgens in zwart­wit, op pasfotoformaat, geplaatst op de achterzijde van de quality paperback. De laatste jaren begint juist weer de glossy kleurenfoto terrein te winnen, full page op de achterkant, soms zelfs op de voorkant. Hoe eenvoudig het ook lijkt, het is vaak een hele bevalling om een foto te laten maken van een schrijver die daar ook zelf tevreden over is. Weinig schrijvers zijn gespeend van ijdelheden en onzekerheden. En een schrijver die jaren aan een boek werkte, heeft natuurlijk geen zin naar een versie van zichzelf te kijken die hem hardhandig confronteert met de beperkingen van zijn schoonheid (→ uiterlijk).

Ik heb meegemaakt dat een schrijver het resultaat van een fotosessie wilde afkeuren, zeggende: ‘Ik heb het ál mijn vrienden en familie laten zien en ze zijn het allemaal met me eens dat de fotograaf me werkelijk afschúwelijk afgebeeld heeft, echt op mijn állerongunstigst.’ Het probleem keerde bij een volgende sessie door een andere fotograaf natuurlijk weer terug. Alles is ijdelheid, heet een boek van Claire Goll.

De beste fotograaf is misschien wel iemand die de schrijver niet mooier wil maken, maar waarachtiger.