Er is een anti-witwasrichtlijn. Dit is richtlijn 2015/849 (de vierde anti-witwasrichtlijn), zoals gewijzigd bij richtlijn 2018/843 (de vijfde anti-witwasrichtlijn). Deze richtlijn moet in de wetgeving van de lidstaten van de Europese Unie geïmplementeerd en bevat regels die erop gericht zijn om witwassen en financiering van terrorisme te voorkomen.
De anti-witwasrichtlijn bepaalt op Europees niveau wat de instellingen in de diverse lidstaten - op basis van de nationale regelgeving - moeten doen om witwassen en financiering van terrorisme te voorkomen. In Nederland is de anti-witwasregelgeving opgenomen in de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (de Wwft).
Instellingen die onder de anti-witwasregelgeving vallen, moeten een cliëntenonderzoek verrichten en moeten ongebruikelijke transacties melden bij de betreffende financial intelligence unit. In Nederland is dat het FIU Nederland.
De verplichting om een cliëntenonderzoek te verrichten betekent onder meer dat de instelling de cliënt moet identificeren en de identiteit moet verifiëren. Ook zal de instelling bijvoorbeeld de uiteindelijk belanghebbende van de cliënt moeten identificeren en maatregelen moeten nemen om de identiteit te verifiëren. In dit verband moeten de lidstaten een register met uiteindelijk belanghebbenden creëren, het “UBO-register”.
Het cliëntenonderzoek dient risicogebaseerd plaats te vinden. De instelling kan het onderzoek aanpassen als er sprake is van een laag of juist hoog risico. Bij een laag risico kan vereenvoudigd cliëntenonderzoek plaatsvinden en bij een hoog risico dient verscherpt cliëntenonderzoek plaats te vinden.
