De netto contante waarde (NCW) methode is een van de meest gebruikte methoden voor het beoordelen van lange termijn investeringsbeslissingen.
Uitgangspunt van de NCW-methode is dat de toekomstige kasstromen worden verdisconteerd naar een waarde op een zeker moment (t0): het moment van de initiële uitgave. Deze verdiscontering is nodig omdat de vrijvallende kasstromen in de toekomst een lagere waarde hebben dan dezelfde kasstromen nu. Immers, als op dit moment risicovrij een bedrag op een spaarrekening wordt bijgeschreven, zal dit bedrag over enkele jaren als gevolg van rente bijschrijvingen een hogere waarde vertegenwoordigen dan op dit moment. De kasstroom van ieder jaar dient dus te worden uitgedrukt in de waarde van deze kasstroom op het investeringsmoment.
De netto contante waarde van een bedrag kan in formulevorm als volgt worden gepresenteerd:
$$$NCW = \frac{A}{(1+r)t}$$$
Waarbij;
A = het bedrag dat moet worden contant gemaakt
r = het rentepercentage waartegen contant wordt gemaakt (de disconteringsvoet)
t = het aantal jaren
De disconteringsvoet zullen de opstellers van het businessplan zelf moeten bepalen. Soms hanteert een onderneming hiervoor een standaard voorgeschreven waarde. De hoogte van de disconteringsvoet wordt bepaald door de kosten die de onderneming moet maken voor het aantrekken van vermogen. De juiste disconteringsvoet voor de nieuwe propositie correspondeert dan ook idealiter met de kosten voor financiering van dit project. De volgende factoren bepalen de hoogte van de disconteringsvoet:
- De verhouding tussen eigen vermogen en vreemd vermogen waarmee het project wordt gefinancierd
- De hoogte van de rentevergoeding die over het vreemd vermogen moet worden betaald
- Het risico dat met de nieuwe propositie gepaard gaat. Het risico is bepalend voor het minimaal gewenste rendement over het eigen vermogen
