Jongensbesnijdenis wil een lichamelijk teken van verbondenheid zijn. In tegenstelling tot clitoridectomie of vrouwenbesnijdenis is jongensbesnijdenis niet mutilerend. Jongensbesnijdenis is eveneens ongevraagd, onvrijwillig en onherstelbaar.
Het joods verbondsteken hoort bij het ritueel van besnijdeins op de achtste dag na de geboorte. De bevalling was oorspronkelijk een aangelegenheid van vrouwen. Joodse mannen hebben het ritueel van de doop, naamgeving, communie en besnijdenis zich toegeëigend. Bij besnijdenis komen de macht en het gezag van mannen over vrouwen, van volwassenen over kinderen en van leidinggevenden in de joodse gemeente over anderen op symbolische wijze bij elkaar.
Marokkaanse, Surinaamse en Turkse islamitische jongens tussen drie en tien jaar ondergaan in ons land circumcisie. De ingreep gebeurt meestal in een ziekenhuis waardoor dit symboolgebaar een medicaliserende invloed ondergaat. Steeds minder is de besnijdenis de viering van een overgang of rite de passage. Het kind de dag tevoren mooi aankleden, het fluisteren in de oren, de wassingen van de vrouw waaronder de 'mitoni' in de zevende maand van de eerste zwangerschap, het ingepakte snoep voor de kraamvisite, het is allemaal verminderd. De traditionele islamitische besnijdenis van jongetjes lijkt door de modernisering hier te verdwijnen.
Bij een eventueel wettelijk verbod gaat het om culturele tradities en godsdienstvrijheid enerzijds en de lichamelijke onaantastbaarheid en integriteit anderzijds (artikel 6 versus artikel 11). Belangrijke kwesties die echter volkomen in het niet vallen zodra religieuze jongensbesnijdenis wordt vergeleken met de zogenoemde medische besnijdenis van jongetjes uitgevoerd als routine ingreep.
