De hel in het onderaardse waar mensen straf van Hogere Machten ondergaan. Een hel op aarde is langdurig existentieel lijden.
De hel staat voor Hogere Machten die aardse zondaren na hun dood alsnog hun verdiende loon zullen geven. Zo’n troost gevende gedachte maakt God medeverantwoordelijk voor een rechtvaardige bestraffing van daders van bijvoorbeeld meedogenloos geweld. In een helse onderwereld zorgt vervangende rechtspraak dan alsnog voor levenslang. De constructie van een onderaardse hel biedt de achtergebleven slachtoffers goddelijke wraak. Het bestaan ervan drukt goddelijk gezag uit, verhoogt zijn geloofwaardigheid en versterkt het geloof in het Hogere.
Straf- en concentratiekampen, slavenplantages en de Goelag zijn plekken waar mensen structureel geweld ondergaan. In dergelijke erbarmelijke situaties biedt vertrouwen op goddelijke gerechtigheid troost. De gevangenen, slaven en andere slachtoffers van geweld rekenen er in hun hart op dat de daders uiteindelijk in een onderaardse hel alsnog hun straf zullen ondergaan.
Extreme hongersnood en een alles vernietigende aardbeving kunnen eveneens een hel op aarde veroorzaken. Slachtoffers van natuurrampen vragen zich ten einde raad soms af waarom bij zoveel rampspoed nog in God blijven geloven. Het begrip theodicee is hier meer van toepassing dan een onderaardse hel.
Extreem leed door anderen aangedaan vraagt van slachtoffers een metafysische betekenisgeving en geestelijke verwerking. Het troost gevende geloof in een hel binnen religies en godsdiensten moge dat duidelijk maken.
