Diasporisch is een wezenskenmerk van transnationale minderheden met gedeelde emoties over hun land van herkomst. Diasporisch gedrag komt bijvoorbeeld voor bij nazaten van Indiase contractarbeiders in Suriname, 2e en 3e generatie gastarbeiders in Nederland, kolonisten in Australië, Palestijnen in vluchtelingenkampen, West-Afrikanen in Frankrijk en zo meer.
Diasporisch gedrag bestaat sinds mensenheugenis. Bijvoorbeeld eigen muziek blijven maken en er met gevoelens van heimwee naar luisteren. Muziek verbindt. Klezmer voor Joden, Bollywood-muziek voor Hindoestanen, doedelzak voor Schotten, Argentijnse tangomuziek, salsa, hip hop en knallend vuurwerk voor weer andere, over de wereld verstrooide gemeenschappen. Diasporische muziek is authentieke muziek die door transnationale migratie is veranderd maar nog steeds bijdraagt aan een diasporische identiteit van bijvoorbeeld joodse en zwarte gemeenschappen waar ook ter wereld.
Het World-wide-web werkt soms als ruimte tussen inheemse en uitheemse culturen waarbinnen liminoïde ervaringen ontstaan. Idealisering van beelden en populaire muziek op YouTube versterken vervolgens het fluïde proces van incultureren. Deze cultuurmenging leidt soms tot stroomlijning. De smeltkroes is dan gelijk aan assimilatie van een minderheid in de meerderheid van het land van aankomst. Gevoelens van heimwee en van rites de retour naar het land van herkomst nemen af.
Het World-wide-web kan behalve stroomlijnen ook onderscheiden, verschillen accentueren. Geen kleurloze mengelmoes maar veelkleurige pluriformiteit doen ontstaan. Sociale media kunnen ook multiculturalisme bevorderen. Door uitvergroting van één aspect van een culturele identiteit met meer nadruk op oorspronkelijke kleding, haardracht, voeding, muziek of geloofsovertuiging.
Diasporisch gedrag krijgt betekenis als onder druk transnationale minderheden op eigen wijze hun cultuur benadrukken. Diasporische identiteiten dragen bij aan de dynamiek van multiculturele samenlevingen.
