Aanbidden is vereren, soms absoluut verheerlijken.
Aanbidden is vereren, diep respect tonen, ergens heel serieus voor gaan. Bidden is in vergelijking met aanbidden communicatief, is verzoeken in de hoop op verhoring. De pasgeboren Jezus werd aanbeden. Maagd Maria aanbidden. De reizende zon op spirituele wijze aanbidden. Dictators quasi-religieus aanbidden (Mussolini, Hitler, Stalin, Kim etc.). En meer seculier, een popster of in overdrachtelijke zin, Feijenoord of Ajax adoreren. Iedereen aanbidt wel iets op zijn of haar eigen wijze.
Aanbidding is het symboolgebaar van onderworpen gedrag waarbij de aanbidder zich kortstondig kleiner maakt. Respectvol de hoed afnemen, op correcte wijze buigen, knielen of de knieval op beide knieën. Als uiterste de ter-aarde-werping (prosternatie) waarbij voeten, knieën, handen, buik én voorhoofd de grond aanraken. Of de voetkus van een standbeeld.
Naast respectvolle aanbidding bestaat begeesterde aanbidding. Het enthousiasme drukt zich uit door kortstondig groter te willen zijn. Fier de groet uitbrengen (Heil Hitler), hysterisch wenend wijzen naar de kist van de geliefde dictator, reikhalzend de pausmobiel aanraken of smachtend de Beatles begroeten. De wave door het voetbalstadion heeft eveneens iets van een geestdriftige aanbidding.
De betekenis van aanbidden – godsdienstig én seculier - is dat het enerzijds respect uitdrukt in de richting van de aanbedene. Anderzijds geeft aanbidding ook signalen af naar andere aanbidders. Wij delen het ritueel van aanbidding en vormen een gemeenschap. Van onderschatte betekenis is dat zij die eigenlijk niet geloven in de aanbidding, gedwongen zijn met het ritueel van aanbidding mee te doen op straffe van uitsluiting.
