Vallen is eene nederwaartsche beweging maken, die niet van den wil af¬hankelijk is, doordat een lichaam aan de aantrekkingskracht van de aarde gehoorzaamt zonder dat deze door eenige andere kracht gebroken wordt. Struikelen is bijna tot vallen komen, doch den val door eigen kracht breken.
Tuimelen is eigenlijk omvallen. Is de hoogte van den val aan-merkelijk, en heeft het vallen dus met eenige snelheid plaats, dan spreekt men van storten. Worden deze woorden verbonden met neder, dan wordt het begrip van boven naar beneden er door versterkt. Worden zij met het voorvoegsel afverbonden, dan drukt men hierdoor uit de verwijdering van de plaats of de hoogte, waar zich het voorwerp bevond. In figuurlijken zin is vallen sterker dan struikelen; wie struikelt kan zich in zijne eer herstellen, wie gevallen is blijft geschandvlekt.
