Een systeem waarmee geheime informatie over Internet verzonden kan worden (zoals betalingsopdrachten).
Iemand bestelt via Internet een softwareprogramma in de Verenigde Staten. Deze opdracht wordt afgesloten met een 'elektronische handtekening': een 'private key' (bijvoorbeeld alpha). Vervolgens wordt het totale pakket 'verpakt' door middel van een 'public key' (bijvoorbeeld bèta). Het bedrijf dat de opdracht ontvangt, 'pakt het uit' met wederom een 'public key' (bijvoorbeeld gamma). En met de 'private key' van het bedrijf (bijvoorbeeld delta) kan de elektronische handtekening gelezen worden. Op de een of andere manier zijn al die sleutels verschillend: technisch gezien is ervoor gezorgd dat het bericht 'alpha' uitsluitend gelezen kan worden met sleutel 'gamma' en dat handtekening 'bèta' uitsluitend ontcijferd kan worden door sleutel 'delta'.
Het zal duidelijk zijn dat dit beveiligingssysteem bijzondere belangstelling geniet onder 'cypherpunks' en crackers (en als de geruchten juist zijn, worden dergeiijke systemen redelijk eenvoudig gekraakt). Maar als de dames en heren technici op een gegeven moment wel in staat zijn om 'PGP' dusdanig te perfec-tioneren dat de dames en heren crackers er geen greep meer op hebben, dan duikt ineens een heel nieuw probleem op: als de crackers het niet kunnen, zullen de ClA's en KGB's van deze wereld het zeker niet kunnen. Spionage en contraspionage staan of vallen met het geheim kunnen houden van berichtenverkeer. Als er een methode ontwikkeld wordt waardoor iedereen met een lagere-schoolopleiding in staat is om 'onkraakbare' berichten te versturen, dan is het voor geheime diensten vrijwel onmogelijk om nog enig zicht te behouden op crimineel berichtenverkeer. De doorsnee-'cypherpunk' zal verrukt zijn, maar het criminele circuit zonder twijfel ook. En wat dan?
