15.231 Onderwerpen
261.661 Bezoekers
Het Indonesisch-Nederlands Woordenboek, samengesteld door W.J.S. Poerwadarminta en Dr. A. Teeuw, werd in 1950 uitgebracht met als doel zowel klassieke Maleise als moderne Indonesische woordenschat te dekken. De samenstellers gaven toe dat het werk nog niet volledig was en riepen gebruikers op om fouten en tekortkomingen te melden voor verbetering in latere edities. Voor het klassieke Maleis werd grotendeels vertrouwd op eerdere woordenboeken, zoals die van Von de Wall, Klinkert en Van Ronkel, aangevuld met nieuwe teksten. De moderne taal, Bahasa Indonesia, kreeg speciale aandacht, waarbij actuele kranten, boeken en schoolmaterialen werden gebruikt. Een ander probleem was het gebrek aan betrouwbare edities van veel teksten, wat de nauwkeurigheid van de verzamelde woorden beperkte. Hoewel er aandacht was voor flora en fauna, ontbrak veel informatie over dialecten vanwege tijdgebrek.
Het woordenboek richtte zich op het Indonesisch zoals het na de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt, met een speciale focus op populaire taal en wetenschappelijke literatuur. Er werd samengewerkt met diverse experts, zoals Dr. Th. Pigeaud en andere lokale deskundigen. Bijzondere aandacht werd gegeven aan de structuur van het woordenboek: woorden werden gerangschikt op grondvorm, met afgeleide vormen netjes geordend. Afkortingen en symbolen werden gebruikt om de herkomst van woorden aan te geven, bijvoorbeeld Arabische of Javaanse invloeden. Ook werd een systeem van cijfers en vetgedrukte woorden gebruikt om homoniemen en betekenisdifferentiatie aan te geven. De samenstellers benadrukten de noodzaak van nauwkeurigheid en riep op tot verdere hulp van gebruikers, zowel om de taalstudie als toekomstige edities te verbeteren.
