(Lat.: dolere = smart hebben), een beweging in de Hervormde Kerk in 1886, waarbij een aantal plaatselijke kerken zich losmaakten van de Hervormde Kerk en van haar synodale kerkorde van 1816, omdat zij uit protest tegen het modernisme, de Dordtse Synode van 1618 en de daar vastgestelde 3 Formulieren van Enigheid strikt wilden handhaven. Deze kerken noemden zich „dolerend”, omdat zij smart hadden over de onrechtzinnigheid in de Hervormde Kerk.
Door vereniging met de Afgescheidenen, die zich in 1834 van de Hervormde Kerk afscheidden, ontstonden de Gereformeerde Kerken (1892).
