(Hsün-tse, ook Sun-tse genoemd), was een Chinees wijsgeer uit de 3de eeuw v. Chr.
Hij is leerling van Confucius (K’oeng-foe-tse) maar staat lijnrecht tegenover diens volgeling Mencius (Meng-tse). In tegenstelling toch tot deze beschouwt hij de aard van de natuurlijke mens niet als goed, maar als kwaad. Mencius en de latere school van Confucius hebben Sjuun-tze zeer ongunstig beoordeeld; in werkelijkheid is hij een fijn en origineel denker, waaraan de leer van Confucius veel te danken heeft. In de jongste tijd trekken zijn beschouwingen dan ook meer en meer de aandacht.PROF. DR J. J. L. DUYVENDAK
Lit.: H. H. Dubs, Hsuntze, the Moulder of Ancient Confucianism (London 1927); A. C. Y. Cheng, Hsuntzu’s Theory of Human Nature and its Influence on Chinese Thought (Columbia Univ. 1928).
H. H. Dubs gaf een Eng. vert. van zijn werken (London 1928); J. J. L. Duyvendak, Uren met Chin. Denkers (2de dr. 1945).
