Oostenrijks kunsthistoricus (Wenen 23 Sept. 1866 - 4 Dec. 1938), studeerde te Wenen bij F. Wickhoff, was van 1901-’22 directeur van het kunsthistorisch museum in Wenen en nadien hoogleraar.
Hij kwam sterk onder de invloed van de filosofie van B. Croce en interesseerde zich voor de overgangstijd van Middeleeuwen naar Renaissance en vooral voor de geschreven bronnen van de kunstgeschiedenis. Zijn belangrijkste werk is het van 1914-’20 verschenen tiental afleveringen van de Materialien zur Quellenkunde der Kunstgeschichte (later uitg. als Die Kunstliteratur, Wien 1924, in Ital. vert. bijgew. 1936).Bibl.: Die Kunst- und Wunderkammer d. Spätrenaissance (Leipzig 1908); Uitg. van de Commentarii van Ghiberti, 2 Bde (Berlin 1912); Kunst des Mittelalters (1923); Präludien (1927); Selbstbiographie, in: Die Kunstwissenschaft in Einzeldarstellungen, verzorgd door J. Jahn (Leipzig 1924); Die Wiener Schule der Kunstgeschichte (Innsbruck 1934). Uitgegeven en verzorgd werden door S.: Schriftquellen zur Gesch. d. Kar. Kunst (1892); Quellenbuch zur Kunstgesch. d. abendl.
Mittelalters (1896); Rumohr’s It. Forschungen (Frankfurt a. M. 1920); Die Kunstliteratur (1924).
Lit.: Festschr. f. J. S. (Wien 1927).
