Spaans literatuurhistoricus (geb. Madrid 1904), studeerde aan de Universidad Central in de Spaanse hoofdstad.
Reeds in 1934 werd hij hoogleraar. Thans doceert hij de geschiedenis van de Spaanse taal en letterkunde aan genoemde universiteit. Daarnaast neemt hij zeer actief deel aan de arbeid verricht door de Consejo Superior de Investigaciones Científicas. Onder de jongere Spaanse filologen is Entrambasaguas de man die zich steeds heeft beziggehouden met de grote figuur van Lope* de Vega. Reeds zijn academisch proefschrift was aan de grondlegger van het Spaanse toneel gewijd: Una guerra literaria del Siglo de Oro: Lope de Vega y los preceptistas aristotélicos (1932). Van Lope’s Jerusalén conquistada bezorgde hij een uitstekende uitgave in twee delen (1935). Vervolgens gaf hij een Vida de Lope de Vega (1936), Estudios sobre Lope de Vega (1946) en Vivir y crear de Lope de Vega (1946).Onverpoosd vorsend in de Spaanse archieven, heeft Entrambasaguas hoogst interessante documenten gepubliceerd over figuren als de dramaturg Moreto (1930), de familie Ramírez de Prado (1942), de inquisiteur Juan Adán de la Parra e.a. Ook schreef hij een belangwekkend boek over de Spaanse „ketter” Miguel de Molinos (1935).
Entrambasaguas is niet alleen historicus van de Spaanse letteren, hij is zelf ook literator. In La determinación del Romanticismo español y otras cosas (1939) laat hij zich kennen als een goed essayist. Zijn belangstelling blijft geenszins beperkt tot het Spaanse literaire verleden. Als directeur van de „Cuadernos de Literatura Contemporinea”, staat hij in nauw contact met jonge schrijvers en dichters. Zelf letterkundige — Las manos de la Gioconda (1936), El alma sorprendida (1939), Santo Domingo de la Calzada (1940) — komt deze onvermoeide werker de niet geringe verdienste toe vele jonge talenten in zijn land te hebben ontdekt en aangemoedigd.
PROF. DR C. F. A. VAN DAM
