Italiaans vioolvirtuoos en componist (Lucca 5 Dec. 1687 - Dublin 17 Sept. 1762), studeerde bij Lunati, Corelli en Scarlatti, werd in 1707 in het orkest te Lucca benoemd, in 1711 in het operaorkest te Napels, vestigde zich in 1714 te Londen, waar hij, afgezien van reizen naar Parijs en Dublin, werkzaam bleef o.m. als concertmeester bij Händel. Hij is van betekenis als vernieuwer van de viooltechniek van Corelli, als paedagoog mede door zijn in 1731 anoniem verschenen The art of playing the violin (de oudste vioolmethode) en een aantal andere theoretische geschriften zoals Guida armonica (1742, Fr. en Ned. vert. 1756), The art of accompaniment (1755) en The Art of playing the guitar (1760), maar ook zijn composities o.m. 18 concerti grossi, 24 vioolsonates en de naar zijn vioolsonates bewerkte 6 cellosonates, trio’s en Pièces de clavecin zijn niet zonder invloed gebleven o.m. op de Mannheimer school.
Lit.: A. Betti, La vita et l'arte de F. G. (1933).
