is een verkoop zonder dat men over het goed of zijn grondstoffen beschikt. Zowel de verkoop als de beschikking moeten van economisch standpunt worden bezien, d.w.z., dat men de beschikkingsmacht afstaat bij de blanco verkoop zonder dat ook dadelijk levering behoeft plaats te vinden.
Zo ook is alleen dan van blanco verkoop sprake, indien men het goed of zijn grondstoffen niet heeft of nog niet heeft gekocht.Het woord blanco wijst er op — evenals in de betekenis van blanco-crediet — dat er geen dekking aanwezig is. In de regel denkt men bij de blanco verkoop aan speculatie. Hoewel begrijpelijk, is dit toch onjuist. Overal in de handel komen blanco verkopen voor. Een koffie-producent die vóór de koffiebloei een zekere hoeveelheid koffie vooruit verkoopt, verricht evenzeer een blanco verkoop als de boer uit de Betuwe, die van een mooie bloei van zijn bongerd profiteert om de opbrengst van het product reeds vóór het rijpen van de vrucht zeker te stellen, en de boekhandelaar die een bestelling op een niet-voorradig boek accepteert. Toch is het begrijpelijk, dat juist bij de speculatie en de termijnhandel dit vraagstuk in het bijzonder de aandacht heeft getrokken, omdat hier de blanco verkoop niet een handelspraktijk zonder meer is, maar een der essentiële middelen om de verwachting inzake de toekomst tot uiting te brengen. Toch moet men te dezen aanzien met zijn conclusies zeer voorzichtig zijn.
In de tegenwoordige tijd schrijft men daaraan een prijsdrukkende werking toe; in de 17de eeuw echter was men juist van oordeel, dat van blanco verkoop een prijsstijgende invloed uitging. In een Plakkaat der Staten-Generaal van 17 Oct. 1698 (Groot Plakkaatboek IV, blz. 1371) heet het bijv.: „Nademaal bij ervaringe ondervonden wert dat meer en meer werdt gepractiseert, dat groote quantiteyten van granen werden verkocht bij diegeene, die geen granen of geen soodanigen quantiteyt als sy verkoopen in eygendom hebben en dat daardoor deselve graan merckelyk in prys souden konnen steygeren —” (zie verder speculatie).
DR J. F. HACCOÛ
