Wattier (Johanna Cornelia), eene uitstekende Nederlandsche tooneelkunstenares en geboren te Rotterdam den 13den April 1764, werd door Corver in staat gesteld, het tooneel te Amsterdam te betreden. In 1780 begaf zij zich derwaarts en behaalde er vooral in het treurspel grooten roem. Zij bezat eene indrukkende gestalte, een bevallig gelaat van Griekschen vorm en eene volle, buigzame, welluidende stem. Zij wist geheel en al zich in te dringen in den geest van hare rollen en was langer dan 25 jaren de luister van den Amsterdamschen schouwburg.
In 1805 vierde zij haar zilveren feest en oogstte in 1806 te Parijs, waar Talma haren roem verkondigd had, uitbundigen bijval. Koning Lodewijk schonk haar aanzienlijke voorregten, koningin Hortense een rijk halssieraad en Napoleon een jaargeld. Zij trad in het huwelijk met den architect Ziezenis, dien zij in 1820 door den dood verloor. Nadat zij in 1815 om redenen van gezondheid het tooneel verlaten en zich aan de Geestbrug bij ’s Gravenhage gevestigd had, overleed zij aldaar den 24sten April 1827 en werd met groote plegtigheid in de St. Jacobskerk in laatstgenoemde stad ter aarde besteld.
