Sterrelijsten bevatten de aanwijzing der vaste sterren en der plaatsen, waar zij zich op een aangewezen tijdstip bevinden. De plaatsbepaling geschiedt doorgaans door de opgave van de regte klimming en de declinatie. Reeds Hipparchus vervaardigde eene lijst van 1022 sterren, en later zijn dergelijke lijsten geleverd door Tycho Brahé, Hevelius, Flamsteed, Tobias Mayer, Lalande, Piazzi, Rümker enz.
In 1866 gaf Weisze te Petersburg eene sterrelijst in het licht van 31900 sterren (van 15° Z. — 15° N. Deel.). Argelander bepaalde de plaats van 22000 sterren tusschen 45 en 80° N. Deel., en ook andere sterrekundige hebben zich bepaald tot gedeelten van het uitspansel (zie Sterrekaarten). Zulke lijsten zijn zeer nuttig voor de wetenschap, dewijl men zich daardoor vergewissen kan van elke latere verandering aan den sterrehemel. Ook hebben zij aanleiding gegeven tot het ontdekken van planeten, daar het wel eens bleek, dat een hemelligchaam, als vaste ster op de lijst geplaatst, niet tot de vaste sterren behoorde.
