Henriëtte Sontag, gravin Rossi, eene der meest gevierde Duitsche zangeressen, geboren den 3den Januarij 1806 te Coblenz, behoorde tot eene familie van tooneelkunstenaars, ontving eene muzikale opleiding aan het observatorium te Praag, debuteerde op haar 19de jaar met uitstekend gevolg als „prinses” in „Jean de Paris”, vertrok daarop met hare moeder naar Weenen, waar zij werkzaam was aan de Duitsche en Italiaansche opera, verbond zich in 1824 aan den nieuwen Königstädter schouwburg te Berlijn en zag zich kort daarna benoemd tot Hof- en kamerzangeres.
Twee jaar daarna volbragt zij haar eersten togt naar Parijs, waar zij eene onbeschrijfelijke geestdrift wekte, en in 1827 aanvaardde zij er een tweejarig engagement. Nadat zij in 1828 zich in het geheim in het huwelijk begeven had met graaf Carlo Rossi, gezant van Sardinië te Berlijn, trad zij alleen op als concertzangeres, bezocht Petersburg en Moskou en reisde over Hamburg terug naar Berlijn, waar eerlang haar huwelijk openlijk afgekondigd werd. Aanzienlijke geldelijke verliezen noodzaakten haar in 1849 naar het tooneel terug te keeren, en hare betooverende bevalligheid, de onveranderde frischheid van hare stem bezorgden haar overal op nieuw uitbundigen bijval. In 1853 ondernam zij eene kunstreis naar Amerika en schitterde ook hier met hare uitstekende gaven, maar overleed te Mexico aan de chólera op den I7den Julij 1854. Haar stoffelijk overschot werd in het klooster Marienthal bij Ostritz bijgezet.
In haar bloeitijd paarde Henriette Sontag aan de uiterste zuiverheid, helderheid en buigzaamheid van stem eene volkomene heerschappij over dit orgaan en eene uitnemende voordragt. Zij schokte niet door volheid en kracht, maar wist met roerende eenvoudigheid en met volkomene articulatie de zuiverste toonen der fluit te doen hooren. Vooral muntte zij uit op het gebied van gevoel en vrolijke scherts. Tot hare hoofdrollen behoorden: „Rosine” in den „Barbier”, — „Helene” in de „Donna del Lago”, — „Euryanthe”, — en „Carolina” in „Matrimonio segreto”.
