Salzmann (Christian Gotthelf), een uitstekend opvoedkundige, geboren den 1sten Junij 1744 te Sömmerda in Thüringen, studeerde te Jena in de theologie, en werd in 1768 godsdienstleeraar te Rohrborn bij Erfurt, in 1772 diaconus en kort daarna predikant in de Andréaskerk te Erfurt. Opgewekt door het lezen der geschriften van Rousseau en Basedow en door eene naauwgezette waarneming der ontwikkeling van zijne eigene kinderen, trad hij op als schrijver over opvoedkundige onderwerpen en werd in 1781 godsdienstleeraar aan het philanthropinum te Dessau, waar hij zijn uitmuntenden paedagogischen roman: „Karl von Karlsberg, oder über das menschliche Elend (1780—1786, 6 dln)” voltooide. In 1784 deed hij op het door hem aangekochte landgoed Schnepfenthal een opvoedingsgesticht verrijzen, dat zich eerlang tot een hoogen trap van bloei ontwikkelde en ook thans nog bestaat.
Hij overleed den 31sten October 1811. Eene verzameling zijner geschriften verscheen in 1845—1846 in 12 deelen. Tot de merkwaardigste op paedagogisch gebied behooren: „Der Himmel auf Erden (1797)”, — „Sebastian Kluge”, — „Konrad Kiefer, oder Anweizung zu einer vernünftigen Erziehung”, — „Heinrich Gottschalk”, — „Ameisenbüchlein oder Anweisung einer vernünftigen Erziehung der Erzieher”, — en „Joseph Schwarzmantel”.
