Santillana (Inigo Lopez de Mendoza, markies van), een Spaansch krijgs- en staatsman, geleerde en dichter, geboren den 19den Augustus 1398 te Carrion de los Condes, werd door een oom van koning Enriquez III van Castilië, namelijk door Alonso Enriquez, opgevoed en onderscheidde zich weldra in den oorlog, zoodat de Koning hem met de stad Junquera begiftigde. Door deel te nemen aan den strijd tegen de Mooren van Granada in 1431 en 1438 verwierf hij het markgraafschap Santillana, en zijne medewerking tot de voorspoedige uitkomst van den slag van Olmedo (1445) bezorgde hem den titel van markies van Santillana en van graaf van Real de Manzanares. In 1446 veroverde hij de stad Torrija. In den strijd, dien de Castiljaansche Grooten jarenlang voerden tegen den a vermogenden gunsteling van Johannes II, den connétable Alvaro de Luna, legde hij geruimen tijd eene groote gematigdheid aan den dag, en eerst diens geweldenarij tegen leden van het geslacht Mendoza bewoog hem, aan de zamenzwering deel te nemen, die in 1453 den connètable ten val bragt.
Na ’s Konings dood onttrok Santillana zich meer en meer aan het openbaar leven, om zich aan de wetenschap te wijden, en overleed te Guadalaxara den 26sten Maart 1458. Van zijne geschriften noemen wij: „Proverbios”, — „Dialogo de Bias contra Fortuna”, — „Doctrinal diprivados”, — en „Comedieta de Ponza”. Zijne gezamenlijke werken zijn in 1852 door Amador de los Rios in het licht gegeven.
