Romilly (Samuël), een uitstekend Engelsch regtsgeleerde van Fransche afkomst, geboren te Londen den 1sten Maart 1757, werd in 1783 advocaat en verkreeg door zijn geschrift over de vormen en huishoudelijke reglementen van het Britsch Parlement in 1806 in het ministérie Fox—Greenville de betrekking van advocaat-generaal en den titel van ridder, terwijl hij voorts gekozen werd tot lid van het Lagerhuis. Hier onderscheidde hij zich als redenaar, was in het berucht procés tegen lord Melville een der commissarissen van het Lagerhuis en rapporteur van het comité en leverde opmerkelijke opstellen over den slavenhandel. Na den dood van Fox verloor hij zijne betrekking aan het ministérie en werd een der hoofdleiders van de oppositie.
Hij verdedigde de staatkunde der afgetredene ministers, sprong in de bres voor de emancipatie der R. Katholieken en wees op de noodzalijkheid eener Parlementshervorming. In 1818 zag hij zich door Westminster gekozen tot lid van het Parlement, maar bragt zich den 2den November van dat jaar in eene vlaag van zwaarmoedigheid om het leven. Hoogst belangrijk is zijn geschrift: „Observations on the criminal law of England (1810)”. — Zijn zoon John Romilly, desgelijks een verdienstelijk regtsgeleerde, geboren in 1803, werd in 1851 master of the roll (directeur der kanselarij), in 1865 lord Romilly van Barry, bezorgde de uitgave van oud-Engelsche oirkonden en van de „Memoirs” zijns vaders, en overleed te Londen den 24sten December 1874.
