Een uitstekend Romeinsch regtsgeleerde, geboren omstreeks het jaar 140 na Chr., was volgens sommigen afkomstig uit Benevento en volgens anderen uit Syrië. Hij was met Septimius Severus een leerling van Cervidius Scaevola, werd opvolger van eerstgenoemde in de waardigheid van advocatus fisci, zag zich na de troonsbeklimming van Severus benoemd tot magister scrinii libellorum, daarna tot praefectus praetorio en vergezelde in die betrekking den Keizer op zijn veldtogt naar Brittannië. Op zijn sterfbed beval Severus zijne beide zonen, Caracalla en Geta, vooral aan in de hoede van Papinianus, doch reeds in 212 liet Caracalla zijn broeder ombrengen.
Twee geschriften van Papinianus, namelijk 37 boeken met „Quaestiones” en 19 boeken met „Responsa”, dienden tot aan den tijd van Justinianus tot toelichting der regtspraak. Daarenboven vindt men van hem 2 boeken met „Definitiones” en een paar geschriften „De adulteriis”. Uittreksels uit zijne werken zijn in de „Pandecten” opgenomen en vormen daarvan het 18de deel. Commentaren op zijne geschriften werden geleverd door Ulpianus, Paulus en Marcianus, en ook deze zijn gedeeltelijk aan de „Pandecten” toegevoegd.
