Paludan-Müller (Frederik), een verdienstelijk Deensch dichter, geboren den 7den Februarij 1809 te Kjerteminde op Funen, studeerde te Kopenhagen, wekte toen reeds de aandacht door zijn romantisch tooneelspel: „Kjärlighed ved Hoffet (1832)”, maar verwierf eerst roem als dichter door zijn uitstekend gedicht: „Dandserinden (1833)” en door het idyllisch-lyrisch drama: Amor og Psyche (1834)”, waarna hij onderscheidene andere in het licht gaf. Nadat hij van 1830 tot 1840 Duitschland, Italië en Frankrijk bezocht had, vestigde hij zich te Kopenhagen en schreef het dramatisch gedicht: „Venus (1841)”, doch zijn hoofdwerk is het didactisch-humoristisch gedicht: „Adam Homo (1841—1849, 3 dln; 5de druk, 1873)”, waarin hij eene treffende voorstelling geeft van het realistisch streven van onzen tijd, waarbij alle idealen verloren gaan. Daarna bepaalde hij zich bij de godsdienstig-wijsgeerige dichtsoort en leverde: „Kalanus”,— „Paradiset”, — „Abels Död”, — „Kain”, — „Ahasverus”, — en „Benedict af Nursia”.
In proza schreef hij het verhaal: „Ungdomskilden (1865)” en den roman: „Ivar Lykke’s Historie (1866—1873, 3 dln)”. Daarna vervaardigde hij het tooneelspel: „Tiderne skifte (1874)” en het fraaije gedicht: „Adonis (1874)”, — en overleed den 29sten December 1876. — Zijn broeder Kaspar Peter PaludanMüller, geboren den 25sten Januarij 1805, is sedert 1872 hoogleeraar in de geschiedenis aan de universiteit te Kopenhagen en heeft zich als geschiedschrijver een goeden naam verworven door zijne geschriften: „Cola Rienzi (1838)”, — „Grevens Feide (1853—1854, 2 dln)”, — en „De Förste Konger af den Oldenborgske Slägt (1874)”.
