Morus (Thomas), eigenlijk More, kanselier van Hendrik VIII van Engeland, werd geboren te Londen in 1480, was geruimen tijd page van cardinaal Morton, bisschop van Kantelberg (Canterbury), studeerde te Oxford, werd te Londen zaakwaarnemer en onder-sheriff en zag zich vervolgens door koning Hendrik VIII benoemd tot lid van den geheimen raad en belast met verschillende staatkundige zendingen in Frankrijk en de Nederlanden. Hij bewaarde zelfs het rijkszegel, hetwelk te voren nooit aan een wereldlijk persoon was toevertrouwd. Zijne verheffing tot groot-kanselier in plaats van Wolsey was eene belooning voor zijne medewerking tot het sluiten van den Vrede van Cambrai (1529).
Met kracht verzette hij zich tegen de Hervorming, niet alleen om godsdienstige, maar ook om staatkundige redenen. Zoodra Hendrik VIII, zich losrukkende van den Paus, door Thomas Cranmer zijne hervormingsplannen zocht te verwezenlijken, legde Morus zijne bedieningen neder. Toen hij in 1534 het successiestatuut zou bezweren en de scheiding des Konings van Catharina als wettig erkennen, maakte hij tegen het eerste geen bezwaar, maar weigerde het laatste als in strijd met de Heilige Schrift.
Hij werd dan ook in den Tower opgesloten en in Mei 1535 tot de galg veroordeeld. De Koning veranderde deze straf in onthoofding, en dit vonnis werd uitgevoerd op den 6den Julij 1535. Zijn belangrijkst geschrift is getiteld: „De optima statu reipublicae deque nova insula Utopia (1516)”. Ook is hij de eerste, die goed Engelsch proza leverde. Zijne gezamenlijke werken zijn in 2 deelen uitgegeven.
