Montaigne (Michel Eyquem de), een begaafd Fransch schrijver, geboren den 28sten Februarij 1533 op het kasteel Montaigne in Périgord, ontving eene wetenschappelijke opvoeding, zoodat hij reeds als kind de Latijnsche en Grieksche talen vloeijend kon spreken, aanvaardde in 1554 de betrekking van raadsheer in het Parlement te Bordeaux en maakte zich als schrijver bekend door eene uitmuntende vertaling der natuurlijke godgeleerdheid van Baimond de Sabunde (1569). Na den dood zijns vaders legde hij zijn ambt neder, reisde in Duitschland, Italië en Zwitserland, en keerde vervolgens terug naar zijn voorvaderlijk kasteel, waar hij zich bezig hield met de uitgave der nagelatene geschriften van zijn vriend Laboëtie (1571) en zijn beroemd werk schreef: „Les essais de messire Michel, seigneur de Montaigne (1588, 3 dln, en later)”. Hij overleed den 13den September 1592.
Hij wordt tot de beste Fransche schrijvers gerekend en onderscheidt zich door een eenvoudigen, levendigen, gespierden stijl. Als wijsgeer was hij in theorie een scepticist en in de practijk een epicurist. In gemelde „Essais” heeft hij zijne denkbeelden over de wereld en over de menschheid medegedeeld.
