Luneville, eene opene, regelmatige, fraajje stad in het voormalig Lotharingen, thans eene arrondissementshoofdplaats in het Fransche departement Meurthe, aan den spoorweg en aan het vereenigingspunt van de Meurthe en Vezouze in eene ruime, vruchtbare, wél-bebouwde vlakte gelegen, telt ongeveer 16000 inwoners. Men heeft er handschoenenfabrieken, pottebakkerijen, wol- en katoenspinnerijen, linnenweverijen, loojjerjjen, brouwerijen, ijzergieterijen, gips- en kalkovens, en een aanzienlijken handel in de voortbrengelen dier npverheid, alsmede in graan, meel, hennep, vlas, wjjn, brandewijn en hout. Er zijn onderscheidene fraajje gebouwen, waartoe eene prachtige hoofdkerk behoort, en een ruim plein met eene fontein. Het groote kasteel, door hertog LeopoU gesticht en door koning Stanislaus vergroot, werd in 1755 eene prooi der vlammen, maar is hersteld en dient thans tot kavalleriekazeme.
Het is den 23**™ November 1849 nogmaals afgebrand. Toen Stanislaus Leszezynski, koning van Polen, in 1735 het bezit verkreeg van Lotharingen, koos hij Luneville tot residentie. De stad is in de geschiedenis vermaard wegens den Vrede van Luneville, aldaar den 9<ien Februarfl 1801 gesloten tusschen het Duitsehe Rijk en de Fransche Republiek. België en de linker oever van de Rfln werden daarbp aan Frankrijk, Milaan en Mantua aan de Cis-Alpjjnsehe Republiek, maar Venetië en het grondgebied tot aan de Etsch (Adige), Istrië en Dalmatië met Cattaro aan Oostenrijk afgestaan. Voor het verlies van grondgebied op den linker oever van de Rijn konden echter de Duitsehe Rijksvorsten elders schadeloos worden gesteld.
Voorts werden het Frickdal en het land tusschen Basel en Zurzach door Oostenrijk aan Frankrijk en door Frankrijk aan Helvetië toegewezen. Daarenboven schonk Oostenrijk de Breisgau aan den Hertog van Módena en gaf z{jne toestemming tot de stichting van het koningrijk Etrurië, terwjjl de groothertog van Toscane een ander gebied in Duitsehland zou bekomen. De Rjjn zou de grens van Frankrijk, maar de vaart op die rivier vrjj wezen. Dit laatste is in stand gehouden tot 1804.
