Lindenschmitt (Wilhelm), een Duitsch historieschilder, geboren te Mainz in 1806, studeerde met ijver in de geschiedenis en letteren en kende de „Germania” van Tacitus nagenoeg van buiten. Hij bezocht Weenen en München, vestigde zich in 1826 in laatstgenoemde stad en nam deel aan de monumentale werkzaamheden onzer eeuw. In het dorp Sendling, niet ver vandaar, schilderde hij op den buitenmuur der kerk al fresco den strijd tusschen de Beijersche boeren en de Oostenrijkers, — onder de bogengangen van het kasteel aan de tuinzijde de zegepraal van Lodewijk de Rijke en in het Koninklijk paleis tafereelen uit de gedichten van Schiller. Ook bij het versieren der Pinacotheek was hij werkzaam.
Voor den toenmaligen Kroonprins, later koning Max, tooide hij het kasteel Hohenschwangau met tooneelen uit de geschiedenis van verschillende vorstenhuizen. Eerst na dien tijd bepaalde hij zich bij het schilderen in olieverf. Later werd hij naar het Hof te Meiningen geroepen, om er het kasteel Landsberg te versieren met fresco's uit de geschiedenis van het stamhuis Wettin. Ook werd hij de leermeester van den erfprins Georg, die fraaije doeken leverde. Vervolgens vertrok Lindenschmitt naar Frankfort aan de Main, en overleed aldaar in 1847.
