Christiaan Everhard de Lille, een verdienstelijk Nederlandsch geneeskundige, studeerde te Leiden van 1740 tot 1744, diende eerst als vaandrig en daarna als tweede luitenant, verwierf in 1752 de doctorale waardigheid op eene: „Disputatio de excessu motus circulatorii” en vestigde zich als geneesheer te Zwolle. Nadat hij reeds te Harderwijk als hoogleeraar in aanmerking was gekomen, zag hij zich in 1756 als zoodanig benoemd te Franeker. Hij aanvaardde er zijn ambt met eene: „Oratio de mutuo corporis animique commercio”, was er tot driemalen toe rector magnificus, werd er in 1780 ook hoogleeraar in de kruidkunde, en overleed den 20sten Julij 1795. Hij schreef: „Physiologicae animadversiones (1772)”, — en „Liber de palpitatione cordis (1755)”.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
