Laromiguiére (Pierre), een Fransch wijsgeer, geboren den 3den November 1756 te Livignac-le-Haut in Rouergue, bezocht het collége van Villefranche, voegde zich bij de congregatie der Pères de la doctrine, en was als leeraar werkzaam. Door de Omwenteling van zijne betrekking beroofd, ontwierp hij zijn: „Projet d’éléments de métaphysique (1793)”. Sieyès werd toevallig bekend met dit geschrift en riep den schrijver in 1795 naar Parijs. Hier werd hij leeraar aan eene normaal school en reeds in 1796 lid van het Instituut.
Bij de stichting der centraalscholen in 1797 zag hij zich benoemd tot leeraar in de redeneerkunde. Ook was hij gedurende 3 jaren volkstribuun, maar het voor hem onaangename gewoel der wereld dreef hem weldra terug tot de eenzaamheid zijner wijsgeerige studiën. Later ontving hij eene aanstelling als professor en vervolgens als conservator der bibliotheek aan het Prytanée français. Hooger echter klom zijn roem, toen hij de betrekking van hoogleeraar in de wijsbegeerte aan de Faculté des lettres te Parijs aanvaardde. Hij legde haar echter neder in 1812 en gebruikte zijn tijd tot de uitgave van zijne: „Leçons de philosophie sur les principes de l’intelligence, ou sur les causes et les origines des idées (1815—1818, 2 dln; 7de druk 1858). Hij overleed te Parijs den 12den Augustus 1837.
