Langiewicz (Maryan), een Poolsch bevelhebber in den opstand van 1863, werd geboren te Krotoschin in de Pruissische provincie Posen den 5den Augustus 1827. Na het bezoeken van het gymnasium begaf hij zich in 1848 naar de universiteit te Breslau, waar hij zich vooral toelegde op de wiskunde en op de Slawische talen. Nadat hij eenigen tijd als huisonderwijzer was werkzaam geweest, nam hij dienst bij de Pruissische artillerie en klom op tot den rang van bombardier. In Julij 1860 kwam hij te Parijs, waar hij eene betrekking verkreeg aan de nieuwe militaire school, welke aldaar door Mieroslawski was gesticht.
In datzelfde jaar begaf hij zich naar Italië als adjudant van generaal Milbitz en nam deel aan de expeditie van Garibaldi naar Napels. Nadat laatstgenoemd rijk in Italië was ingelijfd, zag hij zich benoemd tot leeraar aan de Poolsche militaire school te Cuneo. totdat deze door de regering werd opgeheven. In 1862 behartigde hij de belangen der algemeene democratische vereeniging te Parijs, te Londen en te Warschau. Voorts begaf hij zich op nieuw heimelijk naar Polen, toen de hatelijke conscriptie van 14 Januarij 1863 den gistenden opstand tot eene uitbarsting deed komen. Onder de verschillende aanvoerders van vrijwilligers onderscheidde zich Langiewicz weldra door zijne krijgskundige bekwaamheid. Hij verplaatste het tooneel zijner werkzaamheid naar de grenzen van Polen en Galicië en behaalde met eene bende van 4tot 7000 man geene geringe voordeelen op de Russische linietroepen.
Na weinige weken gevoelde hij zich sterk genoeg, om zich met de geheele leiding van den opstand te belasten. Hij verklaarde zich den 10den Maart opperbevelhebber van het leger en dictator van Polen en benoemde er, in weerwil van het verzet van Mieroslawski, den 12den Maart eene burgerlijke regéring. Nu trokken de Russen met alle beschikbare troepen tegen Langiewicz te velde, die zich na eenige beslissende nederlagen gedwongen zag, den 19den Maart naar Oostenrijksch gebied de wijk te nemen. Door de Oostenrijkers herkend, werd hij eerst te Tarnow, daarna te Krakau en eindelijk te Tischnowitz (in Moravië) in de gevangenis geworpen, en tegen het einde van April, wegens eene poging om te ontsnappen, naar de vesting Josephstadt overgebragt. In Februarij 1865 herkreeg hij zijne vrijheid, waarna hij zich vestigde in het dorp Grenchen in het Zwitsersche canton Solothurn, alwaar men hem het burgerregt had verleend.
